Πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το crossfit;

Πολύς κόσμος αναρωτιέται αν το crossfit του ταιριάζει σαν είδος άσκησης, αν θα έχει τα αποτελέσματα που επιθυμεί, τι κίνδυνοι τραυματισμών ελλοχεύουν. Είναι ευρέως γνωστό ότι το ασκησιολόγιο που περιλαμβάνεται στο crossfit είναι απαιτητικό:

• προκαλούνται οι αρθρώσεις να δουλέψουν στο πλήρες εύρος τους
• έχει συχνά σαν στόχο τη βελτίωση της ισχύος
• έχει δύσκολες τεχνικές
• η ένταση είναι υψηλή

Προφανώς, για να τηρηθούν τα παραπάνω, χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις. Είναι αδύνατο για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με κάποιο είδος άσκησης να έχει θετικές προσαρμογές τηρώντας αυτές τις αρχές. Με ασκήσεις που έχουν κανόνες ως προς την εγκυρότητα της εκτέλεσής τους, έχοντας ως αρχή και τέλος της κάθε επανάληψης αυτό που μπορεί εύκολα να διακριθεί από έναν κριτή.
Μία από τις αρχές της προπονητικής είναι εκείνη της προοδευτικότητας.

Σύμφωνα με αυτή, η επιβάρυνση θα πρέπει να αυξάνεται προοδευτικά σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα. Ανάλογα βέβαια την εμφάνιση ή όχι των επιθυμητών βελτιώσεων. Η προπόνηση των αρχαρίων θα πρέπει να διαφέρει ως προς το είδος, την ένταση, τον όγκο και τη συχνότητα από των προχωρημένων, διότι δεν υπάρχουν ακόμα οι βασικές προσαρμογές και “γερές” βάσεις για δυνατή προπόνηση. Η απαραίτητη διαφοροποίηση, σε συνδυασμό με τις κατάλληλες περιόδους ήπιας επιβάρυνσης και διαλείμματος, διευκολύνουν την αποκατάσταση. Κατά τη διάρκεια της ξεκούρασης λειτουργεί η υπεραναπλήρωση, που είναι η βάση για την πρόκληση θετικών προσαρμογών. Οι επιβαρύνσεις θα πρέπει στη συνέχεια να αυξάνονται κάθε φορά που διαπιστώνεται ότι επήλθε η επιδιωκόμενη προσαρμογή, διαφορετικά το ερέθισμα δε θα είναι επαρκές με αποτέλεσμα τη στασιμότητα. Επομένως, θα πρέπει να υπάρξουν πρώτα οι κατάλληλες υποδομές, και στη συνέχεια σταδιακή προοδευτική αύξηση του είδους, του όγκου και της έντασης της άσκησης.

Ιεράρχηση προπονητικών ερεθισμάτων

Σε έναν ασκούμενο λοιπόν θα πρέπει να βελτιωθεί πρώτα η κινητικότητα, έπειτα ο νευρομυϊκός συντονισμός και οι νευρικές προσαρμογές, έπειτα ο κορμός, μετά η δύναμη και η υπερτροφία και τέλος η ισχύς. Αυτά ως προς το είδος του προπονητικού ερεθίσματος. Ανάλογα κλιμακούμενα είναι η ένταση, ο όγκος και η συχνότητα των προπονήσεων.

Ισχύει η αρχή: “Προσαρμόζεται πρώτα το αγώνισμα στον αθλητή και μετά ο αθλητής στο αγώνισμα”.

Συμπέρασμα

• Στον προχωρημένο αθλητή το crossfit μπορεί να τον ανεβάσει επίπεδο (ανάλογα πάντα το άθλημα και την υπόλοιπη προπόνησή του).
• Σε κάποιον αρχάριο θα πρέπει να υπάρξει σωστή καθοδήγηση. Κατάλληλη προετοιμασία, για να μπορέσει κάποια στιγμή να ακολουθήσει τους κανόνες του και να εκτελέσει σωστά τις ασκήσεις. Όχι απλά βέβαια με κλιμακώσεις τους (προ – ασκήσεις που θα οδηγήσουν στην τελική άσκηση), αλλά και με ασκησιολόγιο κατάλληλο στο να βελτιώσει την όποια αδυναμία του καθενός. Η απουσία ανταγωνιστικής διάθεσης στα αρχικά στάδια και η υπομονή από τον ασκούμενο ως προς το χρονικό διάστημα επίτευξης των στόχων του, θα προσφέρουν μακροζωία στην προπόνησή του.

Υπό προϋποθέσεις, μπορεί αυτό το είδος άσκησης να είναι ωφέλιμο και να δημιουργήσει ανθρώπους με πολύ καλό επίπεδο σε όλους τους παράγοντες που συντελούν τη φυσική κατάσταση.